Aktualności

Biuletyn nr 3

W przeciągu 12 miesięcy (Kwiecień 2017- Marzec 2018) zrealizowane zostało założenie O3 – Program Edukacyjny i Plan Działania Projektu Erasmus+ Projektu EDUGATE.

W zakresie Q3-A1-Index oraz przygotowania koordynatora, Uniwersytet w Goteborgu (SE) przedstawił projekt Programu Edukacyjnego oraz Planu Działania. Zostały one przeanalizowane oraz zatwierdzone przez wszystkich partnerów projektu.

Krok 2 - O3-A2-Przygotowanie/Pisanie Programu Edukacyjnego oraz Planu Działania - wszyscy partnerzy projektu wymienili się rozdziałem dotyczącym Programu i Planu Pracy w celu sprawdzenia informacji. Każdy partner pracował nad opisem Programu pod względem lokalnym i kulturowym. Na podstawie utworzonych rozdziałów powstała wersja Programu Edukacyjnego oraz Planu Pracy.

Etap 3- Ewaluacja Programu Edukacyjnego i Planu Pracy, stworzona została ocena wraz z komentarzami i rekomendacjami w celu udoskonalenia oraz sfinalizowania ostatecznej wersji Planu Edukacyjnego.

Krok 4- Zakończenie Programu Edukacyjnego i Planu Działania- partnerzy projektu wdrożyli zmiany zgodnie z poleceniami oraz zakończyli Program Edukacyjny i Plan Działania.

Etap 5- Tłumaczenie Programu Edukacyjnego i Planu Pracy na języki wszystkich partnerów projektu.

Ten etap opisuje metody i metodologie nauczania i uczenia drugiego języka w codziennych czynnościach na etapie Edukacji Wczesnoszkolnej. Wskazane są również tematy,  na których opiera się nauczanie przy ścisłej współpracy z nauczycielami przy użyciu gier i wzmocnienia czynnego udziału dzieci.

Badanie opiera się na współczesnych teoriach dwujęzyczności w zakresie praktyk translingualnych oraz w szerszym znaczeniu procesu uczenia się.

Uniwersytet w Bicocca (UNIMIB-IT) przygotował 2 rozdziały. Pierwszy z nich to dyskusja na temat akwizycji wielojęzycznej i dwujęzycznej (w literaturze te dwa terminy przenikają się); podążając za definicją Grosjean (1999) osoba dwujęzyczna regularnie używa dwóch języków, niezależnie od  jej poziomu kompetencji językowych w obydwu językach. Kiedy dziecko uczy się więcej niż jednego języka od urodzenia, te języki rozwijają się równocześnie wraz z rozwojem innych funkcji kognitywnych; z drugiej strony, jeśli dziecko zaczyna przyswajanie drugiego języka w późniejszym etapie, na przykład po ukończeniu 3 roku życia  (Kovelman i in., 2008) musi najpierw rozwinąć umiejętności językowe potrzebne do akwizycji pierwszego języka. Jego znajomość języka ojczystego jest podstawą dla akwizycji drugiego języka.

Co do zalet wielojęzyczności, badanie pokazuje, że dzieci, które znają więcej niż jeden język, bardziej rozumieją struktury językowe i dlatego też rozwijają wrażliwość językową (Białystok, 2002). Zatem, wielojęzyczność zapewnia elastyczność poznawczą oraz kontrolę korzyści płynących z uwagi, ponieważ wraz z regularnym używaniem jednego, lub więcej języków wiąże się ciągła selekcja danego języka. Ten stały wysiłek rozwija umiejętności związane z uwagą. Z drugiej strony, niektóre badania pokazują, że wielojęzyczni uczniowie mają ograniczone słownictwo oraz ich poziom leksykalny jest zwykle na niższym poziomie  (Bialystock, Craik & Luk, 2008).

Rozdział drugi ma na celu przedstawić wszystkie te czynności, które można zaproponować w klasie lekcyjnej na etapie edukacji wczesnoszkolnej. W efekcie tego powstaje bogate i urozmaicone środowisko językowe oraz zapewnienie rozwijania czynności edukacyjnych oraz programów językowych i wdrażanie dzieci w jakościowe nauczanie języka ojczystego jak i drugiego języka. Program oferuje dzieciom wiele możliwości używania języka obcego w klasie, angażując zarówno rozumienie języka jak i jego produkcję; finalnie promocję języka ojczystego dziecka.

UGOT opracował rozdział nt. wsparcia wczesnego przyswajania języka poprzez zbiór metod i metodologii opisanych w każdym kraju partnerskim. Oto kilka przykładów:

• wielosensoryczne uczenie się jako strategia używana w przedszkolach: im więcej zmysłów zaangażowanych w proces uczenia się, tym więcej informacji dziecko nabędzie i zapamięta;
• piosenki, rymowanki, drama, czy opowiadanie to przykłady doskonałych sposobów na rozwijanie słownictwa u dzieci, podobnie jak obrazki, rysunki, nowe technologie (na przykład “talking pen” (czyt. mówiący długopis), który pozwala dzieciom eksperymentować z różnymi językami poprzez stukanie słówka długopisem w celu usłyszenia jego poprawnej wymowy;
• użycie książek: na początku z powodzeniem można użyć „cichych” książek, które są ilustracjami, bez tekstu, pozwalając dzieciom „przeczytać” historię własną wyobraźnią i doświadczeniem.

Kraje goszczące rodziny o różnym pochodzeniu kulturowym i językowym podkreślają istotę zaangażowania rodzicielskiego w celu wzmocnienia procesu uczenia się języka mówionego przez większość (L2). W tym zakresie, istnieje kilka narzędzi, które można użyć, np. wywiad środowiskowy, w celu uzyskania informacji o pochodzeniu rodziny jeszcze przed rozpoczęciem edukacji dziecka w danej placówce, wsparcie ze strony mediatorów kulturowych, wzmocnienie języka ojczystego itp. 

Każdy z partnerów przygotował rozdział dotyczący własnego narodowego/regionalnego programu nauczania w odniesieniu do metod językowych w celu adaptacji planu działania w różnych kulturowych i językowych sytuacjach, biorąc również pod uwagę wiek dzieci.

Ostatni rozdział O3 traktuje o czynnym uczestnictwu dzieci w procesie uczenia się, co stanowi istotę demokracji: w celu odpowiedniego wdrożenia tej zasady, wspomniane jest 5 kroków Shier’a  (na podstawie artykułu “Pathways to participation”, 2001):

1. dzieci są wysłuchane;
2. nauczyciel stwarza korzystne do tego warunki,
3. poglądy dzieci są respektowane,
4. dzieci są partnerami w procesie podejmowania decyzji,
5. dzieci dzielą moc oraz odpowiedzialność wraz z nauczycielem za podejmowane decyzje.